Er zijn veel verschillende omschrijvingen te vinden over wat een trauma is. Voor mij is de omschrijving het oplopen van een wond heel passend. Genezing van de wond betekent dat je in plaats van het litteken te willen uitwissen, of het te willen repareren, je de wond mag gaan verzorgen.
Vaak wordt gedacht dat trauma’s ontstaan door een ingrijpende gebeurtenis die je als mens meemaakt. De ingrijpende gebeurtenis is zeker een mogelijke oorzaak van het trauma. De symptomen van een trauma zijn echter niet het gevolg van deze gebeurtenis, maar van de manier waarop de gebeurtenis door je lichaam (het zenuwstelsel) ontvangen, ervaren en verwerkt wordt. Zo kan het dus voorkomen dat een ogenschijnlijk kleine gebeurtenis (bijvoorbeeld een lichte aanrijding met de fiets, of een alledaagse ingreep in het ziekenhuis) op lange termijn vervelende symptomen voor je kunnen opleveren.
Wat er in je lichaam gebeurt bij een traumatische gebeurtenis wordt helder uitgelegd in het traumamodel van Prof. Dr. Franz Ruppert, waar ik in de praktijk meewerk.
Hij stelt dat je als mens na een traumatische gebeurtenis innerlijk bent opgesplitst in drie delen:
- het gezonde deel: dat open is om zich verder te ontwikkelen;
- het traumadeel: waarin de gevoelens en indrukken van de traumatische gebeurtenis liggen opgeslagen en dat geïsoleerd en ingekapseld zit;
- het overlevingsdeel: dat zich inspant nooit meer de gevoelens van het traumadeel te hoeven voelen.
Als de balans in jouw lichaam na de traumatische gebeurtenis niet helemaal wordt hersteld, dan blijft de split die tijdens de gebeurtenis is ontstaan bestaan.
Het kan dan voorkomen, dat als er zich iets in het dagelijkse leven voordoet wat je bewust of onbewust doet herinneren aan de traumatische gebeurtenis (een stem, geluid, geur, of gedrag) je traumadeel getriggerd wordt. Je zal dan in gedrag opnieuw de reactie gaan vertonen die je ook ten tijde van de traumatisch gebeurtenis vertoonde (bijvoorbeeld vechten, vluchten of bevriezen). Die reactie was ten tijde van de traumatische gebeurtenis nodig om te overleven. In het hier en nu wordt deze reactie van je overlevingsdeel echter ingezet om je traumadeel te beschermen. Je zou kunnen zeggen dat je overlevingsdeel als een waakhond direct actief wordt: kom niet aan mijn traumadeel.
Merk je bij jezelf, dat je soms reageert op een manier die niet passend is bij de huidige situatie en waar de situatie om vraagt, dan zou het zomaar kunnen dat er op dat moment een traumadeel in jou wordt geraakt, wat direct maakt dat het overlevingsdeel in jou actief wordt.
Je kan in je leven verschillende overlevingsdelen en overlevingsstrategieën hebben ontwikkeld. Soms ben je je daar al bewust van en vaak zijn ze ook heel erg onbewust.
Een eerste stap in traumaverwerking is het ontwikkelen van je gezonde deel, daarna volgt het herkennen van je overlevingsdeel en overlevingsstrategieën. Als laatste is het belangrijk dat je de vastgezette gevoelens van het traumadeel weer gaat ontmoeten, erkennen en omarmen (de wond gaat verzorgen).
Mijn manier om je te helpen bij het verwerken van je trauma is het doen van Interactieve Zelf-Resonantie (IZR) processen (voorheen ook wel ‘opstellingen van het verlangen’ genoemd). Deze methode vul ik aan met lichaamsgerichte traumatherapie gebaseerd op het werk van Peter A. Levine en Maggie Kline (Somatic Experiencing®).
Wil je hier meer over weten, neem dan gerust contact met mij op, of als je eens kennis wil maken en wil bespreken, wat ik voor je kan doen.