Herken je dit? Sta je in de supermarkt keurig in de rij bij de kassa te wachten tot je aan de beurt bent, duwt er ineens een klant achter je met zijn karretje tegen je aan? Of dat er een klant met zijn mandje in je rug staat te prikken? Dit zijn hele duidelijke signalen dat de klant achter je waarschijnlijk haast heeft, of misschien vindt dat het te lang duurt.
Nu ervaar ik ook wel eens andere signalen bij de kassa. Zo komt het voor, dat ik netjes sta te wachten en dat ik voel dat de klant achter mij haast heeft. Ik kijk dan achterom en zie dat er echt wel fysieke ruimte tussen ons bestaat en toch voelt het voor mij, alsof hij mij aan het duwen is.
Soms wordt mijn duwgevoel bevestigd. Zo hoorde ik laatst een dochter uit het niets tegen haar moeder zeggen, die achter mij in de rij aan het wachten was: “We hebben haast hè mam?”. De dochter voelde blijkbaar dezelfde druk, die ik ook ervaarde bij deze moeder.
Of een andere keer dat ik in de rij stond en ik een vrouw heel zoekend op de kassa’s aan zag komen lopen. Het was druk in de supermarkt; bij elke kassa stond een rij. Ik hoopte dat ze niet achter mij kwam staan, want van verre voelde ik haar onrust al aankomen. Maar helaas sloot ze achter mij aan. Onrustig stond ze achter mij. Wederom best een fysieke ruimte tussen ons in. Opeens ging ze hard praten: “We willen allemaal wel een extra kassa open!” en hoopvol keek ze om zich heen. Daarna schoot ze weg naar een kassa, waar de rij blijkbaar toch net iets sneller ging dan die van ons. Heerlijk, de rust was wedergekeerd!
Zijn deze situaties herkenbaar voor je? Ik kan me ook voorstellen, dat je denkt dat is me nog nooit opgevallen; hooguit als ik letterlijk tegen mijn kuiten wordt gereden, maar verder niet.
Ik ben erachter gekomen, dat ik de ene keer veel gevoeliger of sensitiever in de supermarkt sta, dan de andere keer.
Wat maakt dan zo’n verschil? Als ik de onrust van de ander voel, dan ben ik erg op de ander georiënteerd. Bij mij betekent dit vaak, dat het in mijn eigen lijf zo onrustig is, dat ik daar met mijn aandacht niet wil zijn en ik mij onbewust bezig ga houden met de ander.
Als ik echter lekker in mijn vel zit, dan neem ik automatisch mijn eigen plek in bij de kassa. Met als gevolg dat mijn eigen persoonlijke ruimte groot genoeg is om de ander op gepaste afstand te houden en ik de onrust van de ander daar kan laten en soms niet eens opmerk.
Tegenwoordig is een rij bij de kassa voor mij het moment om weer even bij mezelf te checken, waar ik ben met mijn aandacht en als dat veel bij de ander is, dan weet ik dat ik wat te klussen heb om het bij mijzelf weer aangenaam en prettig te hebben.
Vind je het klussen met jezelf nog niet zo makkelijk? Neem dan gerust contact met me op om eens samen te sparren.